Anya Niewierra heeft een heldere open stijl, die overigens zeer gedetailleerd alles beschrijft. Ze schrijft in de ik-vorm en bijna op een toon alsof ze het het over koetjes en kalfjes heeft, laat ze Lotte de achtergrondinformatie over het verleden naar voren brengen. Ze weet de omgeving waar De Camino zich afspeelt, prachtig beeldend te beschrijven, maar ook de gruwelijkheden van de smerige etnische Balkanoorlog. Deze Balkanoorlog die in 1991 uitbrak, is de rode draad door het verhaal van De Camino. De rust en de sereniteit die Lotte op de Camino vindt, staat lijnrecht tegenover de onrust en spanning die ze ervaart wanneer ze meer over Emile te weten komt. Op haar weg, zowel fysiek als emotioneel, is schoonheid, maar ook een constante dreiging. Ook in haar innerlijk woedt tweestrijd. Ze was gelukkig met Emile, maar ze was niet verliefd op hem. Pas veel later leerde ze van hem te houden. Maar Lotte ontdekt ook dat haar leven met Emile een leugen was. Als ze tijdens de tocht de Fransman Nicolas Arnaut ontmoet en er direct een vreemde aantrekkingskracht en onmiskenbare klik tussen hen is, weet ze dat ze Emile en haar schuldgevoelens los moet laten. Hoe verder ze op de weg komt, hoe meer ze verbonden raakt met zichzelf.
Zij heeft gedegen onderzoek gedaan naar alle bij haar verhaal betrokken items. Je kunt dus ook nog veel leren van De Camino. Ze weet moeiteloos dieper op gevoelens en situaties in te gaan en de spanning geen moment te laten verslappen. Iedere keer als Lotte weer een stukje van de sluier van het verleden oplicht, gebeurt er iets verontrustend en om haar heen vallen opvallend veel slachtoffers. Toeval, ongelukjes of toch iets duisterder? Langzaam komt ze wat dichter bij de waarheid, maar de waarheid is zwaar en moeilijk en als ze er op door gaat en het naar buiten brengt, zal het ook de levens van haar kinderen aantasten. Wil ze dat riskeren? En wie kan ze eigenlijk nog vertrouwen, als alles wat ze dacht dat vertrouwd was, niet echt blijkt te zijn.
Ze maakt het allemaal nog wat complexer en intrigerender door geregeld stukken van een lange brief met uitleg over het verleden aan bepaalde hoofdstukken vooraf te laten gaan. Ze doorbreekt hiermee het chronologische verloop van het verhaal, waardoor je als lezer juist getriggerd wordt door te lezen, want wie is dan de schrijver van die brief?
Worden er sommige mensen met een kwaadaardig karakter geboren of wordt slechtheid ontwikkeld door omstandigheden? Kan een slecht mens boete doen en weer een goed mens worden? De uitkomst wie en wat Emile was, is eigenlijk niet zo heel spannend, want dat vermoeden kun je als lezer wel invullen, maar het is wel spannend om te lezen wat de gevolgen zijn van dit alles en welk effect het heeft gehad en nog heeft op de levens van allerlei mensen die erbij betrokken zijn geweest.
De Camino van Anya Niewierra is een complex boek, maar het pakt je vast vanaf pagina één. Het is zeker een thriller, maar eentje die alles in zich heeft. Schoonheid, liefde, vertwijfeling, gruwelen, moord en haat en op het eind misschien iets als berusting en loslaten. Zondermeer 5 hartjes voor deze fantastische literaire thriller.